ADR – Actieve donorregistratie
Al een tijdje zijn ze bezig met een ander donorsysteem in te voeren in Nederland. Eentje dat misschien wel werkt…
Een ADR-systeem, een ACTIEVE DonorRegistratie-systeem. Dat wil zeggen, iedereen mag zelf bepalen of je donor wil worden of niet. Mocht je na 2x een brief ontvangen te hebben, geen keuze hebben gemaakt, dan ben je automatisch donor. Afmelden kan te allen tijde. Het gaat erom dát je je registreert, ongeacht je keus. Je kan ook kiezen dat je nabestaanden beslissen. Alles kan! Het is helaas gewoon te onduidelijk, en daardoor zal dit systeem lastig worden in Nederland. Persoonlijk had ik gekozen voor het Ja-tenzij-systeem, maar als dit al niet doorkomt, zal dat helemaal niet in Nederland komen.

23 maart mocht ik een paar Kamerleden overtuigen van het ADR-systeem voordat ze het debat ingingen op 30 maart. Het blijkt hoe onduidelijk het is, ook voor de Kamerleden. Ze denken dat dit hetzelfde systeem is (wat overigens erg goed werkt) als in veel andere landen. Maar dit is juist anders! Veel dachten dat dit het Ja-tenzij-systeem was. Ik probeerde ze te overtuigen dat dit het juist niet was.
Mijn stuk om iig één van de genodigden te overtuigen. (oké na 1 Kamerlid gesproken te hebben begon ik een beetje mijn concentratie te verliezen en had ik geen zin meer om nogmaals mijn verhaal te vertellen) Maar ik hoopte die ene Kamerlid overtuigd te hebben.

Geachte Kamerlid,

In Nederland staan er +/- 950 mensen op de wachtlijst. Ik ook!
Ik sta zelf nu 792 dagen op de wachtlijst voor een donorhart.
Dat zijn 2 jaar, 2 maanden en 2 dagen. Het wachten duurt lang.

Feiten

• Elk jaar overlijden er onnodig mensen die wachten op een donororgaan, doordat een orgaan te laat komt
• Landen zoals Spanje en België doen het twee tot drie keer beter, omdat zij het ja-tenzij-systeem hebben
• 9 miljoen mensen hebben hun keuze niet vastgelegd
• Jaarlijks moeten tegen de 100 mensen van de wachtlijst, omdat hun conditie tijdens het wachten zo verslechtert is

Als de ADR wordt ingevoerd, zullen de 9 miljoen mensen die zich nog niet hebben geregistreerd, ook een keuze maken.
Wij vragen u nu niet voor een ja-tenzij-systeem.
Wij vragen u om positief te stemmen voor een Actieve Donor Registratiesysteem.

• Iedereen mag zelf een keuze maken tussen 4 opties, het is niet dat de overheid beslist.
• Het staat geregistreerd, zo zullen er niet onnodig organen verloren gaan.
• Veel mensen willen wel, maar nemen de moeite niet om te registreren.

Het wachten duurt lang, ik zeg niet dat als het systeem er al eerder was, dat ik dan een nieuw hart had gehad. Maar de kans was vele malen groter.

Heeft u kinderen? Stelt u eens zich voor… Uw kind heeft een donororgaan nodig, dan zou u toch ook het liefst zo snel mogelijk dit voor uw kind willen regelen?

Het ADR-systeem redt echt levens. In landen met een andere donorwet worden meer organen getransplanteerd dan in Nederland.
Door deze wet zullen meer mensen hun keus vastleggen.

Stelt u zich eens voor, een dierbare overlijdt, en in deze vreselijke periode heeft u het al moeilijk genoeg… Maar u krijgt de vraag, omdat uw dierbare niet geregistreerd is, of u wil dat uw dierbare donor wordt. Deze keus wordt vaker negatief dan positief beantwoord. In deze moeilijke tijd wilt u daar niet aan denken.

Het liefst had ik een ja-tenzij-systeem gezien, maar dat vragen wij u voorlopig niet. Wij willen alleen dat ALLE inwoners zich registreren. De keus is voor jezelf. Iedereen mag kiezen; ja, nee, mijn nabestaanden beslissen of een aangewezen persoon mag kiezen.

De vrijheid voor de keus is er nog steeds, echter moet die keus wel gemaakt en vastgelegd worden!
Zou het niet mooi zijn, dat iemand na zijn dood nog levens kan redden?

Die 792 dagen zijn inmiddels al een stuk meer. Elke dag telt. Ik hoopte ze met mijn verhaal te kunnen raken. De feiten liegen er niet om.

Ik hoopte dat ik die ene Kamerlid overtuigd had. Maar baalde achteraf wel een beetje dat ik niet de woordvoerder van het CDA heb kunnen overtuigen, degene die nu juist niet met het wetsvoorstel wil instemmen. Overigens kwam ik toen ook niet veel aan het woord met mevrouw Bruinsslot, maar misschien als ik duidelijker mijn standpunt had verteld, kon ik haar misschien wél overhalen. Ach, ik heb best m’n best gedaan!

30 maart 2016, ik sta 800 dagen op de wachtlijst. 800 lange dagen. Ik wist überhaupt niet dat je een debat kon bijwonen, maar dit hebben wij deze dag voor het eerst gedaan. Stilletjes zaten wij boven in de plenaire zaal, te luisteren naar het debat waar geen eind aan leek te komen. Nog steeds. Wachten op het ene antwoord dat niet gekomen is. Het liefst had ik naar beneden geschreeuwd dat ze de keus moesten maken, dat het voor mensen die op organen wachten WÉL zin heeft. Het liefst had ik een steen op het hoofd gegooid van die vrouw van de Christen Unie, ze kwam tenslotte ook onder een steen vandaan met haar rare argumenten. Het liefst had ik mijn brief naar beneden gevlogen als papieren vliegtuigje zodat die vrouw van het CDA mijn brief kon lezen en haar gedachten kon veranderen. Het liefst had ik geschreeuwd dat die man van de VVD had moeten doorzetten voor het ja-tenzij-systeem, zoals hij zelf zei, dat heeft meer zin dan dit.

Maar helaas, op 7 juni 2016 komt er op het nieuws dat het debat niet eens verder wordt besproken. Het CDA is het er niet mee eens. Toch jammer dat analfabeten kwetsbaarder zijn, want zij kunnen misschien de brief niet lezen, en daardoor worden ze zomaar donor. En ik dan? Ik die wacht op een orgaan? Is dat ook niet zielig? Ben ik ook niet kwetsbaar, terwijl ik wacht op een donororgaan of de dood? Ach, ik ga me niet eens meer druk maken om dit. Ik wacht, en ik wacht, en ik wacht rustig door.

The best view, is after the hardest climb

HOME                                                                          NEXT –>