Een harttransplantatie. Ik had er nooit echt over nagedacht. Je hoorde er wel eens over, maar de cardiologen wilden het altijd zo lang mogelijk uitstellen. Uiteindelijk moest ik er echt aan geloven. Niet meteen. Maar ik moest binnen 2/3 maanden wel een keus hebben gemaakt. Ik mocht er niet een jaar over nadenken, dat zou ik niet meer redden. Absoluut niet, zei de cardioloog.
Eigenlijk had ik geen keus. Het is een keus tussen leven of dood voor mij. Nadat het nieuws wat was gezakt, stond ik er vrij nuchter in. Ik ging er voor. Mijn motto is ook niet voor niets: HAKUNA MATATA, it means no worries! Geen zorgen!
15 juni mocht ik gelukkig weer naar huis. Ik weet nog wel toen we thuis kwamen, dat mijn moeder haar sleutel was vergeten. Stonden we dus voor een dichte deur. Haha Welkom Thuis!
Nadat ik had gehoord dat ik op de wachtlijst moest, vertelde mijn tante dat het nu wel tijd werd om een bucketlist te maken.
Ik wilde altijd al een bucketlist maken, maar het is er nooit van gekomen, aangezien ik er nooit aan dacht. Maar op dit moment wilde ik het heel graag. Op 19 juni ben ik begonnen aan mijn bucketlist.
Ik hou erg van reizen, dus mijn lijst bestaat ook voornamelijk uit vele reizen maken.
Ik ben nog steeds bezig met mijn bucketlist aanvullen en afstrepen. Ik hoop dan ook dat ik ooit alles kan doen op mijn bucketlist.
HAKUNA MATATA 