Signature

17 december was het dan zo ver.

3 maanden feest was weer voorbij. We gingen weer terug voor controle. Helaas kwam er dit keer minder goed nieuws. Of niet. Geen idee. Ik kreeg te horen, dat ik in januari een fietstest moest doen. De uitslag daarvan, daar hing alles van af! Als hij goed zou zijn, werd de wachtlijst uitgesteld. Zou hij niet goed zijn, dan moest ik toch direct de keus gaan maken.

Als rennen geen zin meer heeft
Als het voor vluchten te laat is
Als het uur van de strijd is gekomen
En als je alles af wordt genomen

14 januari 2014. Super zenuwachtig. Op mijn topbest ging ik naar het ziekenhuis. Denny was deze dag mee, papa en Andy waren allebei hard aan het werk. Vrij nemen hoefde niet. Ik zei, ik fiets wel hard genoeg, ik kom straks wel met goed uitslag! Samen met mama en Denny gingen we naar het EMC. Ik ging het kamertje in om te fietsen. Ik deed mijn uiterste best. Nu was het alleen maar op de uitslag wachten van de cardioloog.

We waren in de kamer van de cardioloog. Geen idee wat hij allemaal heeft verteld. Maar het kwam er op neer dat ik op de wachtlijst moest. Het ging niet goed. Ik moest op de wachtlijst. Stiekem had ik gehoopt op een andere uitslag, maar helaas. Hoe hard ik mijn best ook heb gedaan, het had niet geholpen. De tranen rolden over mijn wangen. De cardioloog zei nog wel, dat ik het aan had zien kunnen komen. Zien aankomen? Nee, dat had ik niet. Mijn hart was zodanig verslechterd, dat hij op dat moment nog maar voor 24 procent werkte. In 2010 werkte mijn hart nog voor 49 procent, dat is natuurlijk ook niet goed, maar wel beter dan dit! Je zag dat in de loop der jaren mijn hart flink achteruit is gegaan. Je moet het zien als een grafiek met een dalende lijn, met afwijkingen naar beneden. Helaas was er geen andere mogelijkheid dan op de lijst te gaan. De cardioloog zou alle formulieren klaarmaken en liet mij een week nadenken. Ik moest een nieuwe afspraak maken en die week erna zou ik mogen tekenen.

21 januari 2014. Het begin van een nieuw jaar. Ik kwam heel vrolijk het ziekenhuis binnen. Ik wist wat mij te wachten stond. Ik was er klaar voor! Na alles uitgelegd te hebben, mocht ik de keus maken. Zet ik mijn handtekening eronder, ja of nee? Kies ik voor een beter leven of niet? De keus was snel gemaakt. Met een grote lach, heb ik mijn handtekeningen eronder gezet! Het leek bijna alsof ik een huis ging kopen, ik kreeg alleen geen sleutel overhandigd. Over paar jaar krijg ik hopelijk een mooi hart overhandigd.