Nadat ik op de wachtlijst stond wilde ik graag iets leuks doen voor mijn ouders. Al jaren lang kijk ik naar AYNIL, als het op tv is kijk ik het elke week.

Zo ook het afgelopen seizoen. Afgelopen seizoen was er de Hallmark kaarten actie. Je kon dan een kaart sturen naar AYNIL en die laten bezorgen bij degene bij wie je dat wilde, om hem of haar te bedanken. Dan kwam Robert ten Brink langs met zijn butlers en een champagne tafeltje.

Ik besloot ook om een kaartje te maken. Op 23 januari (in de avond!) heb ik een kaart gemaakt… Nou eigenlijk een stuk of 5. Ik dacht, proberen kan geen kwaad. Al jaren probeer ik te schrijven naar het programma, maar nooit kwamen we in het programma, dus waarom nu wel?
De volgende dag zat ik lekker te lunchen. Werd ik opeens gebeld door een onbekend nummer, maar mijn telefoon liep vast! Dus ik kon niet opnemen. Ik werd al wekenlang gebeld door een onbekend nummer, en die hing elke keer op als ik opnam. Dus ik dacht, het zal vast wel hetzelfde nummer zijn.
Opeens kreeg ik een voicemail binnen. Ik luisterde hem af. Ik hoorde alleen: Hallo met Guus van All you need is love… En ik begon al helemaal te shaken!

Mijn moeder was op dat moment ook thuis, dus ik wist niet wat ik moest doen. Ik had bijna mijn voicemail verwijderd. Maar gelukkig had ik hem goed bewaard. Ik had hem opnieuw beluisterd en belde het nummer terug.

Ik heb het verhaal uitgelegd, dat ik graag mijn ouders wil bedanken voor hun liefde en steun in deze moeilijke tijd. We hebben het niet makkelijk gehad. Hij vond het een mooi verhaal, en zou mij nog terug bellen nadat hij nog wat andere mensen had gesproken, maar ik moest het wel geheim houden. Ik, geheim houden… Ik verklap alles gelijk aan mijn moeder! Het eerste wat ik maar deed, was mijn vriendinnen appen.

’s Avonds kreeg ik het telefoontje. Ze zouden zondag al langskomen voor de opnames! Wat ging dat allemaal snel, ik wist niet wat ik moest zeggen, maar ik moest zorgen dat ik op de zaak zou zijn die dag. Gelukkig kwamen er net vrienden van ons, dus dat kon ik mooi als smoes gebruiken. Maar dit geheimpje één dag stil houden, dat is lastig! Mooi dat ik die zaterdag een dag naar Antwerpen ging met mijn broer. Hem kon ik het vertellen en hoefde ik niet zo zenuwachtig te zijn.

Zondag 26 januari was het dan zo ver. Papa was al vroeg aan het werk. Ik ging ’s middags nog met mama de aflevering van de avond ervoor kijken. Ze zei nog: ha, dit kan toch niet echt zijn? Iedereen is wel heel toevallig op de plek waar ze altijd moeten zijn! Ik moest wel lachen, je moest eens weten mam!

Toen kreeg ik weer een telefoontje van de crew, of ik een uur eerder op de zaak kon komen. Jeetje, wij zijn altijd rond half 6 in het restaurant. Maar hoe kreeg ik mijn moeder met een smoes eerder daarheen? We zeiden maar dat mijn broer kwam eten, ze vond het vervelend dat we vroeg op de zaak moesten zijn, maar had verder niets door.

Rond 18.00 uur kwam Robert ten Brink de zaak dan binnen lopen. Mijn moeder stond bij de deur. Ze herkende hem eerst eigenlijk niet als tv-ster, maar meer als bekende klant. Uiteindelijk zag ze de cameramannen en de butlers (die we die middag op tv hadden gezien). Ze begon te gillen en huilen. Het was een geweldige avond en ik heb mijn ouders flink verrast!

30 januari mochten wij met de familie naar de studio’s in Amsterdam voor de opnames. Wat leuk om het een keertje achter de schermen te zien. Het applaudisseren werd geregisseerd, maar voor de rest ging alles best spontaan! De opnames gingen bijna in één keer. En ik vond dat we in een speciale aflevering zaten. Een aflevering met hartpatiënten, met mensen die op hetzelfde geslacht vallen en met mensen die niet in het goede lichaam zijn geboren.

’s Avonds, na de opnames ging ik met mijn oom en moeder ook nog naar So You Think You Can Dance theater tour. Mijn dag was helemaal compleet. Ik zat op de tweede rij. Ik had goed uitzicht, en we hadden leuk contact met Roy Julen. Helaas was ik net te laat met het papiertje vangen om het podium op te klimmen, maar anders had ik zelfs nog een privédans gehad van Gio. Maar volgend jaar beter!

Het was een geweldige dag.

 

Op 1 februari was het dan de dag waar iedereen naar vroeg. Met mijn vriendinnen zat ik voor de buis gekluisterd. Vanaf het moment dat het programma begon, stopte mijn telefoon al niet met trillen!

Blijkbaar vond de cameraman het heel speciaal dat wij als Chinezen in de uitzending kwamen, of wij konden heel goed dansen (bij dansschool Gast geleerd!) Want we kwamen van begin tot eind in beeld. Ik heb zelf niet eens naar de aflevering gekeken die dag, aangezien ik zo druk bezig was met Facebook, smsjes, whatsapp en noem maar op! Maar wat werd ik overspoeld met leuke en warme reacties.

Ik had nog bijna niemand verteld over, dat ik op de lijst moest voor de harttransplantatie. Dus voor velen kwam dit ook als een shock. Maar zo heb ik het gelukkig wel aan iedereen tegelijk in de wereld gebracht, en hebben ze het van mij gehoord en niet via via.

Tot op heden krijg ik nog leuke reacties op de aflevering, ook heb ik veel leuke kaarten ontvangen van veel mensen en dat doet me goed.

Ik kan niet iedereen genoeg bedanken voor de steun en liefde, maar ik heb mijn ouders alvast met dit een klein beetje in het zonnetje kunnen zetten.

Klik op de afbeelding of bekijk hier het fragment.

HOME                                                                          NEXT –>